Η Μαρία Καρυστιανού καταγγέλλει την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου: Μου είπε «αυτά συμβαίνουν, να πάτε στην… Εκκλησία»

«Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στη χώρα. Ντρέπομαι. Πονάω», λέει η Μαρία Καρυστιανού που έχασε την 20χρονη κόρη της στα Τέμπη. 

Σε νέες απίστευτες καταγγελίες προχώρησε η Μαρία Καρυστιανού, μετά το δριμύ «κατηγορώ» που εξαπέλυσε ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνά το έγκλημα των Τεμπών. Η μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή στο σιδηδροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών των θυμάτων, παραχώρησε μια καθηλωτική συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio984 του Ηρακλείου.

Η κ. Καρυστιανού αποκάλυψε ότι επισκέφθηκε τον Άρειο Πάγο για να μεταφέρει στην Εισαγγελέα τα όσα γνώριζε και όσα κατάφερε να συγκεντρώσει μετά την αδιάκοπη έρευνά της και της είπε «αυτά συμβαίνουν» και να πάει να επισκεφθεί μια εκκλησία για να τη βοηθήσει.

«Είναι δυνατόν να πηγαίνω στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να της λέω αυτά τα πράγματα και αντί να μου πει «Ναι, είναι μεμπτό, δεν είναι μεμπό, είναι ποινικά κολάσιμο», ή οτιδήποτε να μου λέει: «Τι να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν. Πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει. Κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας», είπε ντροπιασμένη για τη χώρα, όπως χαρακτηριστικά, είπε η κ. Καρυστιανού, αποκαλύπτει παράλληλα μια σειρά πρωτοφανών μεθοδεύσεων συγκάλυψης ευθυνών σε όλα τα επίπεδα.

Αποκάλυψε, επίσης, ότι όταν ρώτησε τον εισαγγελέα Λάρισας ποιος υπέγραψε για να γίνει το μπάζωμα στο σημείο «μηδέν», με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα για την έρευνα στοιχεία, απάντησε πως «δεν υπάρχει τέτοιο χαρτί, μου το είπαν στο τηλέφωνο ότι οι πραγματογνώμονες ολοκλήρωσαν την έρευνά τους».

Η πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών είπε πως ζήτησαν ανεπιτυχώς άρση ασυλίας, καθώς υπήρχαν στοιχεία που ενοχοποιούν πολιτικούς και κυβερνητικούς παράγοντες πέρα από τις ευθύνες υπηρεσιακών, διοικητικών και εκπροσώπων της ιδιωτικής εταιρείας του τρένου. «Αυτό το θέμα δεν έχει συζητηθεί στη Βουλή. Μήπως γιατί θα αποκαλύπτονταν ότι ο τότε αρμόδιος Υπουργός Μεταφορών είχε υποπέσει σε κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις, πλέον της αδιαφορίας του για την ασφάλεια των τρένων, όπως το να φροντίσει για τη σύσταση της επιτροπής διερεύνησης αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων ως όφειλε και να θεσπίσει τους εθνικούς κανόνες ασφάλειας που έχουν όλα τα κράτη από το 2016. Δεν είχαμε ούτε ένα σύστημα λειτουργίας», είπε και πρόσθεσε:

«Δεν θα βάζαμε τα παιδιά μας στο τρένο αν ξέραμε το χάλι που επικρατούσε. Εγώ η ίδια προέτρεπα την αδικοχαμένη κόρη μου να χρησιμοποιεί το τρένο ως πιο ασφαλές από τα ΚΤΕΛ ή το Ι.Χ. Όλοι οι υπεύθυνοι ήξεραν, αλλά ρισκάρανε με τα δικά μας παιδιά, που θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά οποιουδήποτε γονιού, αφού εμπιστευόμασταν τις δηλώσεις των αρμοδίων, πως είναι το πιο ασφαλές μέσο το τρένο. Όπως και η Hellenic Train που μας έδειχνε την τηλεδιοίκηση της Ιταλίας. Τους πιστέψαμε. Και τον υπουργό πιστέψαμε. Είμαι μόνη μου, αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου και τις οικογένειές τους. 180 τραυματίες και τις οικογένειες τους. Φανταστείτε κάθε άνθρωπο που ανέβηκε πάνω στο τρένο όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιοι πολλές φορές. Ήταν τυχεροί. Εκτέθηκαν σε κίνδυνο απώλειας της ζωής τους γιατί κάποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους. Σε αυτό το έγκλημα η απόδοση δικαιοσύνης είναι μονόδρομος. Και μόνη να μείνω…το ‘Έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί’».

«Οι βουλευτές της πλειοψηφίας», αναρωτήθηκε η κ. Καρυστιανού, «υποκαθιστούν τη δικαστική εξουσία και τελικά υπάρχει κάτι τελικά το ακαταδίωκτο όποιου κερδίζει τις εκλογές με άλλοθι το 41% που στη ουσία είναι μια σχετική πλειοψηφία της τάξης του 21% στο 54% που ψηφίζουν;».

«Το έγκλημα των Τεμπών περιλαμβάνει τα πάντα. Οικονομική απληστία, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξίας και κατάχρηση εξουσίας. Έχει φίμωση των ΜΜΕ, φίμωση της Δικαιοσύνης αλλά και περίεργη στάση δικαστών και πλήρη κατάργηση της έννοιας του κράτους δικαίου».

«Δεν τους ενδιαφέρει τι παρανομίες και παραλείψεις διαπίστωσαν οι ευρωπαίοι για να καταλήξουν σε κακουργηματικές διώξεις; Δεν είναι ντροπή σε ένα τέτοιο κοινωνικό έγκλημα η σχετική δικογραφία να βρίσκεται στο γραφείο του προέδρου της Βουλής και όχι στο υλικό που έχει υποβληθεί και είναι στη διάθεση των μελών της εξεταστικής για να μελετηθεί; Ακόμη χειρότερα που απαγορεύεται στα μέλη της Επιτροπής να λάβουν αντίγραφο του πορίσματος αυτό παρά μόνο να αναγνώσουν χίλιες σελίδες, χωρίς καν σημειώσεις;», συνέχισε.

Όπως υπογράμμισε η Μαρία Καρυστιανού: «Είναι προσβλητικό, μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε χαζοί, πολιτικοί, υπηρεσιακοί παράγοντες ακόμη και κάποιοι δικαστές».

«Ζω καθημερινά σε μια ισορροπία που εύχομαι κανείς γονιός να μην την ζήσει ποτέ. Από τη μια ο πόνος για το παιδί μου που χάθηκε εξαιτίας των ευθυνών όλων αυτών, αλλά αυτό αφορά εμένα και από την άλλη με τη δύναμη και την ελπίδα της απόδοσης δικαιοσύνης. Η ελπίδα υπάρχει αν όλοι μαζί αποφασίσουμε να αλλάξουμε τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, δεν μας αξίζουν, πρέπει να απαιτούμε το κράτος δικαίου και τα νέα παιδιά πρέπει να κυνηγήσουν το όνειρο τους, όπως θα ήθελα και για το δικό μου παιδί αν ζούσε, αλλάζοντας τον κόσμο προς το καλύτερο».