10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!! Τα ανθρώπινα δικαιώματα στο επίκεντρο της μετά Covid εποχής. Σχετίζεται με την πανδημία COVID-19 και εστιάζει στην ανάγκη να διασφαλιστεί ότι ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα.......

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη United Nations Human Rights (@unitednationshumanrights)

Το φετινό θέμα της Ημέρας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σχετίζεται με την πανδημία COVID-19 και εστιάζει στην ανάγκη να διασφαλιστεί ότι ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, θα αποτελέσει τη βάση στις προσπάθειες ανάκαμψης.

«Θα επιτύχουμε τους κοινούς παγκόσμιους στόχους μόνο εάν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ίσες ευκαιρίες για όλους και να αντιμετωπίσουμε τις αποτυχίες που αναδείχθηκαν από την COVID-19», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΟΗΕ για την σημερινή ημέρα.

«Η 10η Δεκεμβρίου είναι μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε τη σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανασυγκρότηση του κόσμου που θέλουμε, την ανάγκη για παγκόσμια αλληλεγγύη» τονίζεται.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη United Nations (@unitednations)

Για να ανακάμψουμε από την κρίση, πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε την πανδημία της ανισότητας.

Για αυτό, πρέπει να προωθήσουμε και να προστατεύσουμε τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα.

Ως κοινοί παγκόσμιοι στόχοι θα επιτευχθούν μόνο εάν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ίσες ευκαιρίες για όλους να αντιμετωπίσουμε τις αποτυχίες που αποκαλύφθηκαν και αποτέλεσαν αντικείμενο εκμετάλλευσης με αφορμή τον COVID-19 εφαρμόζοντας πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση των παγιωμένων συστηματικών και διαγενεακο ανισοτήτων αποκλεισμού και διακρίσεων.

Η υγειονομική αυτή κρίση τροφοδοτήθηκε από την εμβάθυνση της φτώχειας, τις αυξανόμενες ανισότητες, τις διαρθρωτικές και παγιωμένες διακρίσεις και άλλα κενά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μόνο τα μέτρα για την κάλυψη αυτών των κενών και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορούν να διασφαλίσουν την πλήρη ανάκαμψη και την οικοδόμηση ενός κόσμου που θα είναι καλύτερος, πιο ανθεκτικός, δίκαιος και βιώσιμος.

Τέλος σε Κάθε είδους διάκριση:  οι διαρθρωτικές διακρίσεις και ο ρατσισμός τροφοδότησαν την κρίση του κόβει 19.  Η ισότητα και η μη διάκριση  είναι βασικές προϋποθέσεις για ένα κόσμο μετά την Πανδημία του  Covid 19.

Αντιμετώπιση των ανισοτήτων:  για να ανακάμψουμε από την κρίση πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε την Πανδημία των ανισοτήτων.  Και πολιτιστικά δικαιώματα.  Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για μία νέα εποχή.

Ενθάρρυνση της συμμετοχής και της αλληλεγγύης:  από τους ιδιώτες έως της κυβέρνησης από την κοινωνία των πολιτών στις τοπικές κοινότητες Ο καθένας έχει ένα ρόλο στην οικοδόμηση ενός κόσμου στις μετακομίζει εποχή που θα είναι καλύτερος για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές.  Πρέπει να διασφαλιστεί Πώς οι φωνές των ευάλωτων λαμβάνονται υπόψιν στις προσπάθειες αποκατάστασης.

Προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης:  χρειαζόμαστε βιώσιμη ανάπτυξη για τους ανθρώπους και για τον πλανήτη.  Τα ανθρώπινα δικαιώματα η ατζέντα του 2030 και η συμφωνία του Παρισιού αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο Μιας ανάκαμψης που δεν αφήνει κανέναν πίσω.

Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αποτελείται από το Προοίμιο και 30 άρθρα, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, που συνήλθε στο Παρίσι με ψήφους 48 υπέρ, 0 κατά και 8 αποχές (όλο το σοβιετικό μπλοκ κρατών, η Νότια Αφρική και η Σαουδική Αραβία). Είναι σημαντικό ότι καμία από τις χώρες που αντιπροσωπεύονταν στην Γενική Συνέλευση δεν ψήφισε ενάντια στη Διακήρυξη και ότι ακόμη και αυτές που απείχαν από την τελική ψηφοφορία, είχαν συμμετάσχει και συνεργαστεί στις ενδιάμεσες διαδικασίες σύνταξης. Σε μια εποχή όπου κόσμος είχε χωριστεί στο Δυτικό και Ανατολικό μπλοκ, το να βρεθεί ένας κοινός τόπος επί της ουσίας του κειμένου αποδεικνύει ότι ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα.

Το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιέχονται στην Οικουμενική Διακήρυξη αποτελεί το μέτρο με το οποίο κρίνεται η γενική έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εφαρμογή τους σε χώρες και μεμονωμένες περιπτώσεις. Πολλές χώρες έχουν ενσωματώσει άρθρα της Διακήρυξης στα Συντάγματά τους και στη νομοθεσία τους. Η Οικουμενική Διακήρυξη δεν έχει νομική ισχύ, ούτε τη μορφή διεθνούς σύμβασης που επικυρώνεται από τα κράτη. Είναι μια εξαγγελία αρχών. Η συμμετοχή ενός κράτους στον ΟΗΕ συχνά θεωρείται ως σιωπηρή αποδοχή των αρχών της Διακήρυξης.