Τσίπρας και Μητσοτάκης ξεδιπλώνουν τη στρατηγική τους στις δύο περίπου εβδομάδες που απομένουν για τις κάλπες.

Η πρώτη στροφή από την ημέρα που προκηρύχθηκαν επισήμως οι εκλογές της 21ης Μαΐου έκλεισε με τρόπο που εξ αντικειμένου, από 'δω και στο εξής, τοποθετεί στο κέντρο της προεκλογικής σύγκρουσης το δίλημμα «Τσίπρας ή Μητσοτάκης, Μητσοτάκης ή Τσίπρας»! Και με διακύβευμα ποιος από τους δύο θα κερδίσει τις εκλογές, ώστε να έχει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση κυβέρνησης στις 22 Μαΐου, ή τον πρώτο λόγο στον δρόμο για τις δεύτερες, εφόσον αυτές αποδειχθούν αναπόφευκτες.

Η μάχη μόλις ανάβει και οι εκτιμήσεις είναι παρακινδυνευμένες, παρότι τα γκάλοπ που δημοσιεύτηκαν αυτές τις μέρες δίνουν προβάδισμα στη Ν.Δ.

Οι περισσότεροι αναλυτές, ακόμα και δημοσκόποι που καταγράφουν τούτη την ώρα υπεροχή του κυβερνώντος κόμματος, ξεκαθαρίζουν ότι ουδεμία ασφαλής πρόβλεψη μπορεί να γίνει και πως όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, καθώς πρόκειται για μία μάχη σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Τόσο λόγω της απλής αναλογικής, όσο και του μεγάλου ποσοστού απροσδιόριστης ψήφους και αναποφάσιστων, που είναι δυνατό να οδηγήσει ακόμα σε έναν βαθμό και σε σκηνικό εκλογών 2012 με τον κατακερματισμό και τη χαμηλή επίδοση του δικομματισμού.

Προσδιορίστηκε κατά πολύ το πεδίο των μαχών!!

Το αρχικό σχέδιο που εμφάνισε ο ΣΥΡΙΖΑ περί προοδευτικής διακυβέρνησης και επί του οποίου εκδηλώθηκε η σφοδρή επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη, φαίνεται να έχει δραστικά περιοριστεί στην εξής μία εκδοχή: Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει μία βασική εναλλακτική για την επομένη των πρώτων εκλογών, μόνο σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και εφόσον «κόψει» πρώτος το νήμα σε τρεις εβδομάδες από τώρα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης απέκλεισε κατηγορηματικά οποιαδήποτε προοπτική σύμπραξης, θέλοντας να διασφαλίσει καθοριστικό κομμάτι της λεγόμενης αντισυστημικής ψήφου – και σε αυτό βρήκε φάνηκε να προκύπτει μία τακτική σύμπλευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Την ίδια αρνητική στάση σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο στήριξης ή ανοχής μίας προοδευτικής κυβέρνησης είχε και το ΚΚΕ, αλλά κάτι τέτοιο ήταν μάλλον αναμενόμενο απ’ όλους.

Υπό αυτή την έννοια, ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο και το βασικό διακύβευμα που θέτει ο Αλέξης Τσίπρας και δεν είναι άλλο από την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, ως αναγκαία προϋπόθεση για να φύγει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Η δεύτερη θέση ακόμα και αν αριθμητικά δίνει κυβέρνηση, δεν αποτελεί ούτε στόχο, ούτε επιλογή για τον κ. Τσίπρα, ο οποίος θα βασιστεί στο «αντιμητσοτακικό μέτωπο» και τη συμμετοχή των νεότερων ηλικιών στις εκλογές.

Η εβδομάδα ξεκίνησε μεν με δυναμικό τρόπο για τον κ. Μητσοτάκη, που αξιοποίησε την άρνηση Βαρουφάκη σε κυβέρνηση συνεργασίας και τη θετική εικόνα που έδιναν τα γκάλοπ για τη Ν.Δ., αλλά έληξε με δυσάρεστα για το «γαλάζιο» στρατόπεδο, τις αρνητικές εντυπώσεις για τις επιλογές του με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ. και τη σύγκρισή του με εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να αξιοποιήσει και τις δημοσκοπήσεις, ώστε να επαναφέρει ως ρεαλιστικό τον στόχο της αυτοδυναμίας, στις δεύτερες βέβαια εκλογές.

Ενώ την ίδια ώρα επανέρχεται υποδόρια και το σενάριο συνεργασίας του με το ΠΑΣΟΚ από τις πρώτες εκλογές με τον Νίκο Ανδρουλάκη να επιμένει πάντως στην απόρριψη μίας κυβέρνησης με τον κ. Μητσοτάκη επικεφαλής.