Το κομμένο σημείο της καύτρας περιστρέφεται αργά πάνω από τη φωτιά ώστε να ζεσταθεί ομοιόμορφα, καθώς δεν επιτρέπεται η φλόγα να έρθει σε επαφή με το πούρο, για να αποφευχθεί το απότομο κάψιμο του φύλλου και κατ’ επέκταση η άσχημη μυρωδιά που προκαλεί (το λέμε και ψήσιμο»)......

Όσο λοιπόν το πούρο περιστρέφεται ακόμα και η άκρη της φλόγας τυλίγει το πόδι του, ένα ελαφρύ τράβηγμα επιτρέπει στη φωτιά να δημιουργήσει μια ομοιόμορφη καύτρα.

Όσο για το δίλημμα «αναπτήρας ή σπίρτο», το ιδανικό μέσο ανάμματος είναι ένα μακρύ σπίρτο από ξύλο κέδρου. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό! Είναι πολύ σημαντικό το σπίρτο να είναι μακρύ, ώστε να εξατμιστεί η οσμή από το καμένο θειάφι, είτε να πρόκειται για σπίρτο που δεν περιέχει καθόλου θειάφι.

Τα «εξειδικευμένα» αυτά σπίρτα τα προμηθεύεσαι φυσικά από το ενημερωμένο καπνοπωλείο, καθώς είναι κατασκευασμένα από ειδικό ξύλο, που έχει μηδενική περιεκτικότητα σε γλυκερίνη. Σε αντίθετη περίπτωση, τα κοινά σπίρτα έχουν ιδιαίτερα αρνητική επίδραση στη γεύση και την απόλαυση του καπνίσματος.

Ωστόσο το συγκεκριμένο σπίρτο μπορεί να αποδειχθεί δυσεύρετο, άσε που δεν είναι και καθόλου πρακτικό στις μετακινήσεις σου. Κι ενώ αναμφίβολα το σπίρτο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα «εξαρτήματα» του aficionado, ένας καλός αναπτήρας μπορεί να αποδειχθεί συχνά εξίσου ικανοποιητικός, αφού εκπληρώνει επί της ουσίας τον ίδιο σκοπό με το σπίρτο. Απλώς το «εφέ» του σπίρτου δημιουργεί μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα…

Βέβαια, όσο σημαντικό είναι το είδος του ξύλου για το σπίρτο, άλλο τόσο είναι και το υγραέριο για τον αναπτήρα. Χρησιμοποίησε λοιπόν αποκλειστικά αναπτήρα υγραερίου, γιατί αν ανάψεις με αναπτήρα βενζίνης, το πούρο θα αποκτήσει μια παράξενη και δυσάρεστη γεύση που θα το ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του καπνίσματος. Σίγουρα καθόλου ευχάριστο για έναν aficionado…